Przykłady bizantyjskich opraw ołtarzowych |
|
Oprawa nieznanego rękopisu, składająca się z płytki z kości słoniowej pochądzącej z ok. XI
w.
oraz ramki brązowej z półszlachetnymi kamieniami z końca XIV w. Rozmiar: 182x165 mm |
|
Okładka nieznanego rękopisu z płytką z kości słoniowej datowana na okres XI w.
Oprawa z półszlachetnymi kamieniami pochodzi z XIV w. |
|
|
Oprawa bizantyjska z ok. 970 r. z płaskorzeźbą z kości słoniowej,
przedstawiającą Marię z Dzieciątkiem. |
|
|
Oprawa grawerowana z relikwiarza z X w., zawiera fragment prawdziwego krzyża, który został zrabowany z Konstantynopola przez krzyżowców po zdobyciu miasta w 1204 r. |
|
Przykład oprawy z grawerunkiem i emalią, z IX wieku. |
|
Przykład oprawy emaliowanej z tzw. emalią celkową, technika wykonania polegała na tym, że na blachę ze szlachetnego metalu wlutowywano paski złote wg dowolnego wzoru, tworzyły się w ten sposób przegródki (celki), do których wlewano roztopione szkliwo emalii następnie polerowano je tak, iż powstawałagładka kolorowa powierzchnia pocięta złotymi żyłkami. Największy rozkwit tej techniki przypadł na okres X i XI w. |
|
Ewangeliarz z XII w., oprawa emaliowana zawiera postacie: Chrystusa (w
centrum) archanioła, apostołów i ewangelistów. Oprawa ozdobiona została cennymi
kamieniami a wizerunki - perłami. Linearny ujęcie postaci i jej szat sugeruje okres powstania
emalii na około IX w. |
Idź do:
