Z

Następny >>
Strona główna
<< Poprzedni

abytki książki rękopismiennej

Strona powitalna >> Historia książki >> Książka w Polsce >> Psałterz floriański

 

Psałterz floriański

 

Psałterz to wyraz pochodzenia łacińskiego oznaczający księgę Starego Testamentu zawierającą zbiór psalmów przypisywanych Królowi Dawidowi w XI w. p.n.e. Najstarszy zachowany polski przekład Psałterza pochodzi z końca XV w. i najprawdopodobniej był przeznaczony dla królowej Jadwigi. Dlatego też nazywany jest Psałterzem Jadwigi lub Psałterzem Floriańskim od opactwa św. Floriana w Austrii, gdzie rękopis był przechowywany.  

Psałterz florianski
Psałterz floriański. Kliknij, aby powiększyć

Psałterz Floriański wykonany jest na pergaminie i liczy 301 kart, bogato zdobiony, był prawdopodobnie przeznaczony dla jakiejś wybitnej postaci. W wyposażeniu artystycznym odkryto monogram złożony z dwóch gotyckich liter "M" skrzyżowanych pod kątem prostym. Taki sam monogram odkryto na resztkach malowideł ściennych komnaty wawelskiej, zamieszkałej przez Jadwigę.  

Monogram M

Domniemywa się, że inicjatorem powstania Psałterza floriańskiego był klasztor kanoników regularnych w Kłodzku, z którym Jadwiga i Jagiełło mieli związek fraternitalny. Natomiast osobliwości takie jak: wprowadzenie dwóch prologów i zakłócenie porządku w obrębie psalmów zmuszają szukać twórcy samego pomysłu wśród osób stojących dostatecznie blisko królowej na przykład Piotr Wysz biskup krakowski

Psałterz floriański przedstawia jedną z dwóch redakcji przekładu Psałterza w średniowieczu, pomyślany był jako książka do nabożeństwa, jeśli nie indywidualnego, to w każdym razie nie oficjalnego. Uważa się, że ta książka o formacie małego folia 34,5 x 24,5 cm o ciężarze ok. 4 kg była przeznaczona do zbiorowych modlitw dworu. Oprawa kodeksu to deski powleczone tłoczoną ozdobnie skórą, pochodzi z drugiej połowy XVI w.  

Zawiera 150 psalmów, poprzedzonych dwoma prologami i pisanych równolegle w trzech językach: łacińskim, polskim i niemieckim. Użycie trzech języków tłumaczy jego przeznaczenie dla osoby wszechstronnie wykształconej. Każdy psalm pisany był kolejno w trzech językach, stąd luki w wersach wypełniane ilustracjami, tak by cała kolumna tekstu na stronie była równa, a wszystkie wersy doprowadzone do brzegu.  

Kaligrafii nie da się ściśle zlokalizować, analogii należy szukać nie tylko w Polsce ale i w krajach sąsiednich. Podobnie przedstawia się sprawa z wyposażeniem artystycznym, które o ile w najstarszej części jest ilościowo bardzo bogate o tyle jeśli idzie o jego poziom jest on w najlepszym wypadku średni. Przy obecności pierwiastków czeskich i włoskich iluminacja wykazuje ślady wpływów francuskich.  

Wyposażenie artystyczne Psałterza w swym najbogatszym repertuarze obejmuje oprócz inicjałów wielkie inicjały z miniaturami, wstawki międzywierszowe, oraz wypustki roślinne na marginesach i między kolumnami pisma. Ta dekoracja występuje tylko w obrębie pierwszych 90 kart, przy czym stopień jej wykonania przedstawia się rozmaicie. Obok kart na których wykonana została w całości są inne, gdzie dekoracja zwłaszcza roślinna na marginesie i między kolumnami nie ma wykończenia, na których istnieje tylko w szkicu. Na karcie trzeciej na której zaczyna się tekst I. psalmu początkowe "B" ma postać dużego inicjału wpisanego we floryzowane czworokątne pole. Na karcie 59 znajduje się monogram - plecionka; podobnie jak na karcie 3.  

Można wyłonić trzy fazy powstania rękopisu:

I. Kończy się ze śmiercią królowej Jadwigi 17 VII 1399 r. tekst gotów do karty 188, iluminacja wykonana tylko częściowo.

II. Wiąże się z Polską dla której było teraz aktualne kontynuowanie trójjęzyczności dzieła. Skromniejsze złocenia choć kosztowność wyposażenia wskazuje, że dalsza praca była podjęta z myślą o znanej osobistości np. Anna Cylejska.

III. Dopisanie 16 kart tekstu i uzupełnienie niektórych miniatur i wstawek. Występuje dużo inicjałów gotyckich typu francuskiego. 

Na początku XV w. Psałterz przewieziony został przez kanoników regularnych do Krakowa. W wyniku kradzieży dostał się w ręce kupca włoskiego od którego w 1557 r. nabył go za 7 soldów Bartłomiej Siess. W 1564 r. znalazł się w klasztorze kanoników regularnych w St. Florian pod Linzem, w Austrii. W 1931 r. został zakupiony przez Bibliotekę Narodową w Warszawie, gdzie znajduje się do dziś. 

 
Początek strony

Strona powitalna >> Historia książki >> Książka w Polsce >> Psałterz floriański


Wirtualna historia książki i bibliotek. Zabytki polskiej książki rękopiśmiennej. Psałterz floriański. Tekst opracowała Małgorzata Grzebiennik; projekt i wykonanie strony Stanisław Skórka
Kraków styczeń 2003 Statystyka