Strona powitalna » Dział: historia książki » Egipt » Skryba

Siedzący skryba

W takiej niewygodnej pozie pracowali starożytni pisarze egipscy (przodkowie współczesnych sekretarek).

Jeden z zachowanych posągów skryby egipskiego, w peruce z okresu Starego Państwa. Na kolanch trzyma zwój papirusu. W prawej dłoni znajdowała się niegdyś trzcinka. Rzeźba pochodzi prawdopodobnie z 2475 r. p.Chr. Przechowywana jest w Muzeum w Kairze.

Siedzący skryba
Ilustracja z encyklopedii Historia świata. Larrouse nr 2 s. 36

Skrybowie egipscy byli zarazem nauczycielami pisma, kształcili oni młodych adeptów w szkołach, do których posyłano dzieci po ukończeniu dziesiątego roku życia. Najzdolniejszych uczniów zostawiano na dalszą naukę, trwającą do okresu dojrzałości, doskonaląc pamięć i umiejętność czytania. Do innych zajęć należały: nauka pisania z dyktanda, głośne powtarzanie długich tekstów oraz przepisywanie gotowych dzieł dla lepszego opanowania kaligrafii. Nieuków karano chłostą, a nawet więzieniem.

Ten wysiłek jednak się opłacał, gdyż wstąpienie do klasy skrybów było dużym awansem społecznym. Znajomość pisma sprawiała, iż pisarze ci byli niejednokrotnie potężniejsi od faraonów, zwłaszcza gdy rezygnowali oni z nauki czytania i pisania.

Narzędzia egipskiego skryby | EGIPT | Pismo w starożytnym Egipcie


Stronę opracował S.Skóka, Wirtualna Historia Książki i Bibliotek. Kraków 1997-2006. Statystyka